saçların rüzgârı okşarken
sesin iklimleri değiştirirken
yağmur, rüzgâr, ses ve sessizlik…
bütün tabiat güzelliğine şahitken,
bir izdüşümü kelebeğin ,
renklere bulanmış sessizlik
şahrud beyazı bir heyecandı gölgenle getirdiğin …
bazen yürüyüşünün
bazen saçlarınla oynaşan rüzgarın
bazen tam karşımda
ve bütün yönleri bir kılan duruşunun repliklerini ,
misket biriktiren bir çocuğun heyecanıyla
doldurdum ruhumun her perdesine …
İllaki de su gibi sevdim seni ,
doğup geldiği kaynak gibi
rengarenk bir ezgiyle
doğayı var ettiği için ki
adem olduğum için ki
toprağıma katılıp sen varoldugum için ki …
özlemini giyindiğim zaman,
terk edilmiş lanetli bir kent gibiyimdir…
Musa Çelik